“…θεωρώ τη συνθήκη της αιχμαλωσίας μου ως κομμάτι της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου σε όσους συνειδητά τάσσονται εναντίον τους. … καλώ σε μια σχέση επαναστατικής αλληλεγγύης στη βάση των κοινών προταγμάτων και ενός κοινού αγώνα με πολλαπλές αιχμές, που συντονίζει την οργή που αισθάνονται διαφορετικοί άνθρωποι βιώνοντας διαφορετικές συνθήκες με τις ίδιες όμως αιτίες.”
Γιάννης Μιχαηλίδης, προληπτικά αιχμάλωτος στις φυλακές Μαλανδρίνου, 23/5/2022
Όταν το κράτος δεν καταφέρνει να «σωφρονίσει» τις ελεύθερες συνειδήσεις, τότε συνηθίζει να δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Το πρόσωπο της βίας όπως αποτυπώθηκε στο παραμορφωμένο πρόσωπο του Γιάννη Μιχαηλίδη και των συντρόφων του στις φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν μετά τη σύλληψη στο Βελβενδό. Το πρόσωπο του κυνισμού και του καιροσκοπισμού στην κατασκευασμένη κατηγορία για συμμετοχή στη ΣΠΦ προκειμένου να παραταθεί η προσωρινή κράτηση και ενώ είχε ήδη αθωωθεί για την ίδια κατηγορία. Το πρόσωπο της αυθαιρεσίας με εφευρετικό ομολογουμένως σκεπτικό όταν τα φυσίγγια που βρέθηκαν σε σπίτι συντρόφου του θεωρήθηκαν επαρκές στοιχείο για την κατασκευή κατηγορίας κατοχής φυσιγγίων για χρήση σε “ατομική τρομοκρατία”, για τον ίδιο, βάσει εικασίας. Κατηγορία που εκδικάστηκε και επέσυρε βαριά ποινή φυλάκισης. Προηγήθηκε η εξίσου αυθαίρετη κατηγορία της απόπειρας δολοφονίας αστυνομικού από τον άοπλο Γιάννη Μιχαηλίδη – “δημιουργική” διαστρέβλωση του γεγονότος κλοπής περιπολικού με σκοπό τη διαφυγή της σύλληψης.
Το κράτος εκδικείται ποικιλοτρόπως τον Γιάννη Μιχαηλίδη. Τον κακοποιεί, του φορτώνει κατηγορίες, του στερεί τις εκπαιδευτικές του άδειες και τελικά του στερεί το δικαίωμά του της αποφυλάκισης, ενώ έχει εκτίσει τα 3/5 της βασικής ποινής του και τα 2/5 της ποινής της απόδρασης, και ενώ πληροί τις συμπληρωματικές προϋποθέσεις «σωφρονισμού». Η άρνηση της υφ’όρων απόλυσης δεν αιτιολογείται καν, και δυστυχώς δεν είναι πρωτόγνωρο, καθώς το κράτος θέτει τους κανόνες, τους οποίους εφαρμόζει ή καταστρατηγεί επιλεκτικά. Μη επαρκής σωφρονισμός. Απλά και αυθαίρετα. Προληπτικός εγκλεισμός.
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης προτάσσει το σώμα του για να υπερασπιστεί τις αξίες του λόγου του.
Το κράτος φοβάται τον Γιάννη.
Το κράτος φοβάται τον λόγο που δεν καταφέρνει να φιμώσει. Τον λόγο που γίνεται νήμα για να υφανθούν νέοι δεσμοί επαναστατικής αλληλεγγύης, που θα οδηγήσουν στην κοινωνική απελευθέρωση.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ, ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ
Αυτοοργανωμένη Δομή Υγείας Εξαρχείων
