Αλληλεγγύη στον Γ. Καλαϊτζίδη – Οι φωνές δεν θα σωπάσουν, θα δυναμώσουν

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος χρησιμοποιεί μια δημόσια τοποθέτηση ως δικαιολογία για να επιτεθεί σε όποιον αρθρώνει λόγο απέναντί του, σε όποιον αντιστέκεται στην κρατική ισοπέδωση της ζωής μας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα από το παρελθόν η αναστολή των αδειών πολιτικών κρατουμένων λόγω δημόσιων τοποθετήσεων μη αρεστών στους κυβερνώντες, αλλά και το αποκορύφωμα της πρόσφατης φίμωσης και τιμωρίας του επιστημονικού λόγου, όταν αυτός δεν εξυπηρετούσε τα κρατικά συμφέροντα.

Απροκάλυπτα δείχνει τώρα τη διάθεσή του να μην επιτρέπει την έκφραση γνώμης αν αυτή δε συνάδει με το δικό του αφήγημα. Με το άρθρο 187A και το νόμο Φλωρίδη, ο πολιτικός λόγος που, σύμφωνα με το κράτος, εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, αποτελεί απειλή, βαφτίζεται τρομοκρατική πράξη και τιμωρείται με φυλάκιση. Η καταστολή κλιμακώνεται καθώς πλέον περάσαμε από την ποινικοποίηση της δράσης, στην ποινικοποίηση του λόγου. Ποιο είναι το επόμενο στάδιο άραγε, μήπως η ποινικοποίηση της σκέψης; Ενδεχομένως αυτή η ποινικοποίηση του λόγου να περάσει και στην τέχνη, ίσως αργότερα ακόμα και στις ιδιωτικές μας συζητήσεις. Φαίνεται πως για το κράτος είμαστε μόνο ψηφοφόροι, και αυτή την ελευθερία μάς επιτρέπει μόνο.

Τι είναι όμως αυτό που φοβάται τόσο πολύ σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και προσπαθεί όχι μόνο να το καταστείλει με συλλήψεις, αλλά παράλληλα επιστρατεύει και τους κλασικούς μηχανισμούς προπαγάνδας, επιδεικνύοντας τη δύναμή του με εικόνες που δημιουργούν εντυπώσεις; Η καταστολή προβάλλεται με τέτοιον τρόπο ώστε η μερίδα του κόσμου που σκέφτεται να μιλήσει, να παραδειγματιστεί και να σιωπάσει, ενώ η φιλήσυχη και σιωπηρή κοινωνία να νιώσει ευγνωμοσύνη απέναντι στο κράτος που την προστάτευσε από τον ίδιο της τον άτακτο και επικίνδυνο εαυτό.

Το κράτος φοβάται τις ελεύθερες φωνές και προσπαθεί να τις ποινικοποιήσει και να τις φυλακίσει. Εμείς όμως δε φοβόμαστε το κράτος και θα συνεχίζουμε να δρούμε ελεύθερα, να σκεφτόμαστε ελεύθερα, να εκφραζόμαστε ελεύθερα και να αποτυπώνουμε τις ελεύθερες σκέψεις μας δημόσια.

Για κάθε άρθρο 187A, θα κάνουμε 187 χιλιάδες δημόσιες τοποθετήσεις.

Κανένας μόνος του στις δαγκάνες του κράτους.