Τυφλοί, κωφοί και σκληρυντικοί
«Eλάτε σεις οι ευλογημένοι του Πατρός μου και κληρονομήσατε την βασιλείαν των ουρανών, η οποία έχει ετοιμασθή για σας από τότε που εθεμελιώνετο ο κόσμος. Διότι επείνασα και μου εδώσατε να φάγω, εδίψασα και με εποτίσατε, ήμουν ξένος που δεν είχα τόπον να μείνω, και με επήρατε στο σπίτι σας. Ημουν γυμνός και με ενεδύσατε, αρρώστησα και με επισκεφθήκατε, εις την φυλακήν ήμουν και ήλθατε να με ιδήτε.» Τοτε θα αποκριθούν προς αυτόν οι δίκαιοι και θα πουν· «Κυριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον και σε εθρέψαμε ή διψασμένον και σου εδώσαμε νερό; Πότε δε σε είδαμεν ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ενεδύσαμεν; Πότε δε σε είδαμε ασθενή ή φυλακισμένον και ήλθαμε εις επίσκεψίν σου;» Και θα αποκριθή εις αυτούς ο βασιλεύς· «Αληθινά σας λέγω, κάθε τι που εκάματε, δια να εξυπηρετήσετε ένα από τους αδελφούς μου, που φαίνονται άσημοι και ελάχιστοι μέσα εις την κοινωνίαν, το εκάματε εις εμέ».
(Κατά Ματθαίον, 25,34-40)
Θα χρησιμοποιήσω τις θεραπευτικές δίαιτες, μόνο προς όφελος των ασθενών, όσο μπορώ και όπως κρίνω ορθό, να αποφύγω δε κάθε βλάβη και αδικία.
(Ιπποκράτης, Όρκος)
Ασκέειν, περί τα νουσήματα, δύο, ωφελέειν, ή μη βλάπτειν.
(Ιπποκράτης, Περί Επιδημιών, Α΄ 948)
Η ορθόδοξη νεοελληνική κοινωνία δεν βρέθηκε τώρα σε κρίση. Η ηθική παρακμή της είναι βαθιά ριζωμένη στην πάγια υποκριτική της επίκληση της «θρησκείας της αγάπης» και των «αρχαίων ημών προγόνων», των οποίων βαυκαλίζεται ότι αποτελεί απόγονο. Ο φαρισαϊσμός όμως των κρατικών λειτουργών και των θεσμών είναι πέρα από προφανής τόσο στην εκδικητική εξόντωση του Σάββα Ξηρού όσο και στην ποινικοποίηση των πράξεων αυτών που δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με το ζοφερό υπάρχον. Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, κατασκευασμένες κατηγορίες και ανελέητες διώξεις, ανεξέλεγκτη καταστολή και ένοχη αδιαφορία είναι μερικά από τα συστατικά επιβίωσης της χτυπημένης από την οικονομική κρίση ελληνικής κοινωνίας.
Μετά την καταδίκη του ελληνικού κράτους από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου το 2010 λόγω της απάνθρωπης αδιαφορίας του για τα προβλήματα υγείας του Σάββα Ξηρού, και αφού μεσολάβησαν δύο χρόνια, εγκρίθηκε στις 5 Ιουλίου 2012 με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά η πεντάμηνη διακοπή της ποινής του ώστε να νοσηλευτεί στο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης. Η απόφαση εξελίχθηκε σε καλοστημένη παρωδία, καθώς πέντε ημέρες μετά ο Σάββας Ξηρός επανεγκλείστηκε στη φυλακή, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα, για λόγους ασφαλείας με ορατό πλέον κίνδυνο για την ίδια του τη ζωή.
Η χριστεπώνυμη ελληνική «δικαιοσύνη» φανερά στοχεύει όχι μόνο στην τιμωρητική δολοφονία του Σάββα Ξηρού αλλά και στον παραδειγματισμό και όσων αντιστέκονται και αγωνίζονται ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οι δε ιατρικοί σύλλογοι με την τόσο εκκωφαντική τους σιωπή απλώς δείχνουν να αδιαφορούν για τη ζωή και το διαγραφόμενο άσχημο τέλος της ζωής ενός ανθρώπου, παρακάμπτοντας στην πράξη όσα τους επιτάσσει το λειτούργημα που επέλεξαν να ασκούν. Με πολύ περιορισμένη όραση, με μηδαμινή ακοή και με έντονα συμπτώματα σκλήρυνσης κατά πλάκας, ο Σάββας Ξηρός επιμένει να δίνει μαθήματα ζωής και αξιοπρέπειας μέσα στο κελί του.
Τυφλή, κωφή και σκληρυντική είναι όμως η νεοελληνική κοινωνία, η δικαιοσύνη, το αστυνομικό κράτος, η ιατρική κοινότητα που με τις πράξεις και την αδράνειά τους υποτιμούν βάναυσα την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.
Εμείς όμως δεν σωπαίνουμε, δεν κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά ούτε ακινητοποιούμαστε, αλλά απαιτούμε όχι τα αστικά αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματα του Σάββα Ξηρού, την άμεση διακοπή της έκτισης ποινής του και την άμεση εισαγωγή του σε νοσοκομειακή μονάδα.
Στις 19/12 στις 9 π.μ. εκδικάζεται στο Τριμελές Εφετείο Πειραιά η νέα αίτηση του Σάββα Ξηρού για διακοπή της έκτισης της ποινής του για λόγους υγείας. Θα είμαστε εκεί. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας απέναντι στην υποκρισία και τη βαρβαρότητα.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΔΟΜΗ ΥΓΕΙΑΣ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ
